Σλούτερ, Κλάους ντε-

(Sluter). Γλύπτης φλαμανδικής καταγωγής (Χάαρλεμ 1340 - Ντιζόν 1406). Έμεινε για λίγο στις Βρυξέλλες και κατόπιν στη Ντιζόν, όπου το 1385 τον προσκάλεσαν στην αυλή του Φίλιππου της Βουργουνδίας. Εκεί άρχισε να εργάζεται ως γλύπτης στο γαλλογερμανικό εργαστήριο του Ζαν ντε Μαρβίλ, του οποίου συνέχισε την εργασία στο Μοναστήρι του Σανμόλ (ταφικό μνημείο του Φίλιππου του Τολμηρού). Επηρεασμένος από την τεχνοτροπία του Πέτερ Πάρλερ και των γλυπτών της Νάουμπουργκ, παρουσιάζει εδώ μια νέα τοποθέτηση των μορφών, που, μη μένοντας πια αυστηρά δεμένες με τον αρχιτεκτονικό χώρο, όπως στη γοτθική περίοδο, αποχτούν ένα άμεσο και εκφραστικό τόνο, τόσο στις λεπτομέρειες όσο και στις επιβλητικές και ζωηρά χρωματισμένες μορφές. Και στις προσωπογραφίες του παρουσιάζει το ρωμαλέο ρεαλισμό που, έπειτα από τις ρωμαϊκές προσωπογραφίες, είχε αρχίσει να εξαφανίζεται σιγά σιγά. Στο Μοναστήρι του Σανμόλ υπάρχουν ακόμα τα αγάλματα του θυρώματος (όπως η θαυμαστή Παναγία με το Βρέφος που ακτινοβολεί, η Αγία Αικατερίνη, οι μορφές του δούκα Φίλιππου του Τολμηρού και της δούκισσας) και το πηγάδι του Μωυσή, στο αίθριο, όπου τονίζεται η ογκώδης πτυχολογία, που ζωντανεύουν οι βαθιές σκιές, και το παθητικό και θεατρικό ύφος, που μιμήθηκαν με κάποια υπερβολή πολλοί γλύπτες. Άλλα περίφημα έργα του, όπως η Σταύρωση, χάθηκαν. Στη Ντιζόν σώζεται (στο Μουσείο Καλών Τεχνών) η προτομή του Χριστού. Στο ίδιο Μουσείο υπάρχουν και τα πρωτότυπα τμήματα του τάφου του Φίλιππου του Τολμηρού. Ο Σ. απόχτησε γρήγορα μεγάλη φήμη. Η επίδραση του ήταν πολύ σημαντική, όχι μόνο στη σχολή της Βουργουνδίας, αλλά και σε όλη τη ρηνανική γλυπτική, τη σουηβική, ακόμα και την αυστριακή, ενώ στη ζωγραφική το ύφος του βρήκε ενδιαφέρουσα ερμηνεία στο έργο του Χανς Μούλτσερ. «Ο προφήτης Δαβίδ», από τη βάση του Σταυρού του Μοναστηριού του Σανμόλ: έργο του Φλαμανδού γλύπτη Κλάους ντε Σλούτερ.